Lilypie Third Birthday tickers
Lilypie

22 Kasım 2007 Perşembe

Bir hafta olmuş yazmayalı, bu zaman içinde diğer blogları bile takip edemedim şimdi bilgisayarın başına oturunca ne çok özlemişim beee... dedim. Hani bazıları için çay, kahve yada sigara ne ise benim içinde öyle olmuş. İyi mi, kötü mü bilmiyorum, tartışmaya açık bir konu. Hem bütün hayatı eşi ve kızı olan bir anne olarak hemde havaların bir iyi bir kötü olduğu şu günlerde kendimi böyle oyalıyor, avutuyorum kim ne derse desin.
Annem gelmişti annanemin ameliyat mevzusunu duyunca ( annanem çok iyi "maşallah", ameliyat olmayınca Didim' e tatile gitti, o kadar iyi yani...) annem burdayken gezdik, özlem giderdik tabi bu arada blogmuş neymiş unuttum. Annem gitti ama bu kezde annemin arkasından ben boşluğa düşmüş gibi oldum. Şimdi anlıyorum ki anne bile olmak beni değiştirmedi ben hala annemin kucağındaki minik kızım. Elif' te mi böyle olacak bilmiyorum ? ama muhtemelen benim kopyam olacak (kesin). Fazla sevgi ve ilgi uyuşturucu gibi bağımlılık yapıyor (bence) benim minik meleğim şimdiden başladı çünkü yabancılamaya, beni sürekli yanında istemeye. Ben artık Elif' e bebek diyemiyorum çünkü artık öyle güzel ne istediğini belli ediyor ki bebek demek tuhaf geliyor. Zaten birçok yerde de 3 ay sonunda bebeklikten çıkmış olduğunu okudum. Marifetlerine gelince;
-oturur durumdayken ellerinden tuttuğumda ayağa kalkmak için kendi çekiyor
-ayakları üstünde çok kısa bir süre bile olsa durabiliyor
-oyun parkında ki oyuncakları kendine doğru çekip ağzına sokmaya çalışıyor ( oral dönem başladı )
-bir elindeki oyuncağı diğer eline alıyor
-ayakta durmak, oyun oynamak yada muhabbet etmek istediğinde ama cevap bulamadığında hemen dudak büküyor

Ve ben; her yeni hareketinde gözlerimde ki minik yaşalarla izliyorum onu.
Biraz şımarık bir kız yaptık Elif' i ama inanın hiç öyle olmasını istemedim, eskiden yapmam dediğim yada ağlasa bile takmam dediğim bütün sözler gitti. Babasıyla konuştuk bir karar alalım ve onu karşımıza alıp güzelce anlatalım dedik ama cesaret edemiyoruz, Elif garip bir biçimde hakkında iyi yada kötü konuşulduğunda anlıyor ve hemen tepkisini veriyor. Geçen gece beni biraz yordu babası da yatmaya giderken "sana kıyamıyorum ama anneni çok üzdün kızım" dedi ve dediğine pişman oldu, hemen gücendi bizim ki önce ağladı sonrada bir süre babasına uzak durdu. Buna benzer birkaç örneğimiz daha var, bir keresinde de ben ayakların kokuyor dedim diye bana gücenmişti. Onu her haliyle o kadar çok seviyoruz ki, yaşattığı hiçbir sıkıntı bize off.. dedirtmiyor bebekleri için offf... layan annelere bir türlü akıl erdiremiyorum. Allah herkese bir bebeğe yada bir çocuğa sınırsız hoşgörü, sevgi ve ilgi gösterebilecek sabır versin.
Aklımda bir kaç küçük şey var onlarıda unutmadan kısacık kısacık yazayım;
Bir bebekten idrar örneği almak meğer ne zormuş ben hiç bu kadar zor olabileceğini tahmin etmemiştim, 6 saatlik bir çaba sonunda örneği aldık, örneğinde yarım saat içinde verilmesi gerektiği için istanbul trafiğine güvenemediğimizden dolayı hastanede bekledik onca saat. Allah' tan herşey normal çıktı, bizimde içimiz rahat etti.
Hamilelikte kullandığım ve hala devam ettiğim demir haplarına ve elevit' e ek olarak tekrar omega 3 haplarına başladım. Balık yiyorum ama yine de tam olarak omega 3 ihtiyacımızı karşıladığıma inanmıyordum bebeklerin bu dönemde de omega 3' e çok ihtiyacı var.

2 yorum:

AsYa dedi ki...

Efe ile Elif'in arasında 10 gün var ve ben Efe'yi halen oturtamıyorum çünkü doktor müsaade etmiyor..Kendisi birkaç kere oturttu ama sakın siz yapmayın dedi..Sen nasıl oturtuyosun ??
VEee gerçekten haklısın ne istediklerini arrtık öyle güzel belli ediyolar ki..inanamıyorum bu aralar öyle hızlı gelişiyo ki

KIZIMIN CİCİLERİ dedi ki...

Aslıcım; okuduğum bir kitapta bebeklerin bir hareketi yapmaya zorlanmadığı sürece (isteği ve gayreti varsa ) yumuşak hareketlerle oyun şeklinde bu tür hareketlerin yapılabileceğini hatta nörolojik gelişim için oldukça olumlu olduğunu okudum. Hoş ben kitapta okumadan çok önce yapmaya başlamıştım ama iyi mi kötü mü yaptığımı bile bilmiyordum ama şimdi okudukça yaptığımız pek çok şeyi iç güdüsel olarak yaptığımı ve yanlış yapmadığımı anlıyorum. Elif'i bugüne kadar hiçbir şey için zorlamadım aksine kendisi çok gayretliydi daha bir aylıkken kucağımdayken bacaklarıyla kendini yukarı itiyordu. O bu kadar istekliyken benim onu bu tür hareketlerden uzak tutmam demek daha geç emeklemeye hatta yürümeye başlaması demekti. Çünkü kaslarının güçlendiği, beyinde bazı motor hareketlerin oluşmaya başladığı bir dönemdeyiz ve ben bunu kaçırmak istemiyorum.
Bence sizde denemelisiniz; Efe'ye önce neler yapacağınızı anlatarak sana güvenmesini sağla ve yatarken ellerinden hafifçe kendine doğru çek 5-6 sn dinlendikten sonra bakalım ayağa kalkmak için bir hamle yapacak mı?
İkinizede kolay gelsin, sevgiler...