Elif' in yeni marifetleri

Kocaman bir hafta geçti ve ben hiç yazmadım. Vakit bulamamak değil aslında birkaç kez bilgisayarın başına oturup yazmaya başladım ama sonunu getiremiyince (ne yalan söyliyim) boşverdim.

Küçük meleğim bugünlerde çok hareketlendi.

Birgün bir baktım yan dönüyor, ertesi gün içerden acayip sesler gelince koştum bir de baktım yüz üstü dönmeye başlamış. Şimdi yapabildiği tek hareket dönmek olduğu için durup durup dönüyor. Anne olmak meğer ne komik ve güzel bir duyguymuş. Onun her yeni hareketi beni öyle çok şaşırtıyor ve mutlu ediyor ki Elif mi çocuk ben mi karıştırıyorum. Birde Tuğçemiz var, Elif' in sürekli bişeyler anlattığı sevimli ayıcık. O kadar ne anlatıyor bilmiyorm ama eline onu alınca başlıyor anlatmaya.

Evin şeklinde biraz değişiklik yaptım. Salondaki yemek masasını söktüm, mutfağa kurdum. Salonu öldürüyormuş meğer, muffakta daha kullanışlı olacak. En azından ben mutfaktayken Elif' i rahatlıkla araba koltuğuyla üstüne koyabiliyorum. Elif' in odasının da şeklini değiştirdim, hamileyken pek içime sinerek yerleştirememiştim. Şimdi herşey yerini buldu gibi bir his var içimde. Birde 1 haftadır Elif' e atkı örüyorum sanırım anne olmak beni yavaşlattı. Eskiden birgün de bitirebileceğim bir atkıyı bir hafta da örmeyi bitiremedeğime göre. Halbuki daha bitirmemi bekleyen işlerim (kanaviçe oyuncak) ve bezden bebek yapma projem var. Bakalım.

Hamarat anneleri gördükçe özeniyorum, ben niye onlar gibi olamıyorum diyorum. Belki Elif biraz daha büyüyünce istediğim herşeye daha fazla vakit ayırabilirim.
Yeni yıl geliyor diye kendimce yeni yıl kararları almaya başladım. Durup durup onu böyle yapacam bunu böyle yapacam diyip duruyorum. Sanırım yine günlük tutmaya başlayacam. Eskiden nerdeyse hergün yazardım sonra bıraktım. Sanırım bütün isteklerine ulaşmış olmanın rehavetiydi. Şimdi yeni hedefler koydum önüme. Yapabilmem için yazmalıyım çünkü ben yapacaklarımı yazdıkça uygulamada ve hayata geçirmede başarılı oluyorum.

Ve içimdeki büyümeyen çocuk; hala yeni yıl süslemeleriyle eğleniyor, heyecanlanıyor. Ne yapayım elimde değil...